Παιδικό χωρίο SOS
Συνέντευξη του Ηλία Δροσάκη
Παιδιά σαν και εμάς φιλοξενούνται στο Πλαγιάρι σε ένα χώρο που τους προσφέρει ασφάλεια και φροντίδα. Άνθρωποι σαν κι εμάς εργάζονται και προσφέρουν εθελοντικό έργο γι’ αυτά τα παιδιά. Σκεφτήκαμε ότι αυτό το παράδειγμα αποδεικνύει πως ο καθένας μπορεί να χρειαστεί βοήθεια αλλά και πως ο καθένας μας μπορεί να την προσφέρει. Έτσι, τους επισκεφθήκαμε με σκοπό να μάθουμε για τη ζωή αυτών των παιδιών και για το έργο των εργαζομένων και των εθελοντών.
Πώς είναι οργανωμένη η ζωή στο παιδικό χωριό SOS;
Το παιδικό χωριό SOS αποτελείται από δέκα πολυμελή νοικοκυριά και το καθένα φιλοξενεί από τέσσερα έως έξι παιδιά. Σε κάθε σπίτι είναι υπεύθυνη μια μητέρα SOS. Ο ρόλος αυτής της γυναίκας είναι να φροντίζει τα παιδιά και να τους παρέχει ασφάλεια 24 ώρες το 24ωρο ενώ παράλληλα εργάζεται κάτω από ιδιόρρυθμο επαγγελματικό καθεστώς. Η μητέρα SOS δικαιούται δέκα ρεπό το μήνα, τις μέρες αυτές την αντικαθιστά η θεία SOS. (Σημαντικό ρόλο παίζει η σταθερότητα του προσώπου.) Το μοντέλο της οικογένειας συμπληρώνεται με το ανδρικό πρότυπο, τον παιδαγωγό. Είναι σημαντικός συνδετικός κρίκος ανάμεσα στη μητέρα SOS και τα παιδιά, καθώς ο ρόλος του είναι να συνεργάζεται και να επικοινωνεί με τη μητέρα σαν ζευγάρι. Τέλος, ο διευθυντής και οι κοινωνικοί λειτουργοί λειτουργούν υποστηρικτικά για όλο αυτό το σύνολο.
Σε ποιο βαθμό το έργο σας εξαρτάται από την εθελοντική εργασία και την προσφορά;
Τα χωριά SOS λαμβάνουν καθημερινά τεράστια προσφορά από τους εθελοντές και ανθρώπους που κάνουν δωρεές. Επιπλέον, μέχρι στιγμής δεν έχουν δεχθεί καμία κρατική επιχορήγηση. Αρκετοί είναι οι εκπαιδευτικοί που βοηθούν οικιοθελώς τα παιδιά να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους στο σχολείο ή να αντιμετωπίσουν τις μαθησιακές τους δυσκολίες. Επιπλέον, υπάρχουν και φοιτητές που παραδίδουν δωρεάν μαθήματα κυρίως σε παιδιά μικρότερης ηλικίας. Δε θα μπορούσαμε ωστόσο να παραλείψουμε τους εθελοντές που προσφέρουν χειρωνακτική εργασία. Κλείνοντας, πρέπει να αναφερθούμε και στους δωρητές μας οι οποίοι είναι άνθρωποι με μεγάλα οικονομική ευρωστία αλλά και καθημερινοί άνθρω-ποι οι οποίοι προσφέρουν είτε χρήματα είτε δωρεές σε είδος καλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο τις περισσότερες ανάγκες του χωριού.
Ποια είναι η σχέση που διατηρούν τα παιδιά με τους βιολογικούς τους γονείς;
Τα παιδιά βρίσκονται στο χωριό, διότι η βιολογική τους οικογένεια για διάφορους λόγους δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σωστά στην ανάπτυξη τους. Για τον λόγο αυτό υποκαθίσταται από μια οικογένεια που δημιουργείται στο χωριό SOS χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα παιδιά δεν γνωρίζουν την αλήθεια. Οι βιολογικοί γονείς των παιδιών έχουν εβδομαδιαία επικοινωνία με τα παιδιά και δικαιούνται μια επίσκεψη το μήνα. Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους γονείς κρατάνε επαφή με τα παιδιά τους. Είναι σημαντικό ότι ο κοινωνικός λειτουργός επικοινωνεί με τα παιδιά και με τη βιολογική τους οικογένεια. Συνεργάζεται με τους γονείς, οργανώνει τις επισκέψεις τους καθώς και μεταβιβάζει στους γονείς τα νέα των παιδιών και το αντίστροφο.
Πώς είναι η καθημερινότητα των παιδιών;
Η καθημερινότητα των παιδιών δε διαφέρει σε τίποτα από τη δική σας! Τα παιδιά πηγαίνουν σε δημόσια σχολεία της ευρύτερης περιοχής και στη συνέχεια, μετά το μεσημεριανό τους φαγητό έχουν στο πρόγραμμα τους φροντιστήρια, αθλητικές δραστηριότητες αλλά δικαιούνται και κάποιες εξόδους όπου έχουν τη δυνατότητα να διασκεδάσουν με τους φίλους τους εκτός χωριού, αφού φυσικά τους επιτραπεί πρώτα από τη μητέρα SOS. Όπως κάθε έφηβος έτσι και τα παιδιά αυτά δικαιούνται εβδομαδιαίο χαρτζιλίκι το οποίο διαχειρίζονται όπως αυτά επιλέξουν.
Πώς συνεχίζουν τη ζωή τους μετά την ενηλικίωση;
Σε ηλικία δεκαέξι ετών μετακομίζουν στο σπίτι μετάβασης που βρίσκεται επίσης στο χωριό όπου προετοιμάζονται για να μετακομίσουν στη στέγη νέων. Η στέγη νέων βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, ένας μεγάλος χώρος στον οποίο τα παιδιά συνεχίζουν τη ζωή τους είτε επειδή σπουδάζουν είτε επειδή ψάχνουν δουλειά αλλά γενικότερα για το καλό των παιδιών. Όλα γίνονται εξατομικευμένα ανάλογα με την ωριμότητα και τις αποφάσεις του κάθε παιδιού. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι οι άνθρωποι του χωριού SOS κρατάνε επαφή με τα παιδιά ακόμα και μετά την ενηλικίωσή τους, όπως ένας γονέας και συνήθως συνεχίζουν να καλύπτουν τα φοιτητικά τους έξοδα.