Όχι εγώ,αλλά εσύ!
Τα Χριστούγεννα έχουν σχεδόν φτάσει! Τα γλυκά, το χριστουγεννιάτικο δέντρο και φυσικά τα δώρα είναι τόσο κοντά μας. Είναι σχεδόν το μόνο πράγμα που σκεφτόμαστε. Μόνο αυτό. Σε σημείο που γινόμαστε άπληστοι. Αρνούμαστε να ακούσουμε οτιδήποτε σχετίζεται με τους ανθρώπους που δεν έχουν τη δυνατότητα να τα γιορτάσουν, καθώς δε θέλουμε να μολύνουμε την απόλυτη ευτυχία που οι ίδιοι νιώθουμε με αρνητικές σκέψεις. Ξεχνάμε τι στ’ αλήθεια σημαίνουν τα Χριστούγεννα.
Και δεν εννοώ τη θρησκευτική πλευρά τους- αυτή είναι γνωστή σε όλους. Αλλά τη βαθύτερη έννοια. Ας βάλουμε για λίγο στην άκρη τα δικά μας συναισθήματα και ας σκεφτούμε τους γύρω μας. Αυτούς που δεν έχουν χρήματα για να ζήσουν, ενώ εμείς γκρινιάζουμε πως τα λεφτά δε μας φτάνουν για να αγοράσουμε όλα αυτά που θέλουμε για τις γιορτές. Ή αυτούς που δεν έχουν γιορτάσει ποτέ τα Χριστούγεννα και μάλλον δε θα μπορέσουν να τα γιορτάσουν ποτέ στη ζωή τους, γιατί οι συνθήκες στις οποίες ζουν είναι άθλιες και το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι αυτό.
Τα Χριστούγεννα είναι για να μοιραζόμαστε. Να μοιραζόμαστε αγάπη, συμπόνια και χαρά. Είναι για την ανιδιοτελή προσφορά στους λιγότερο τυχερούς και όχι μόνο στο να προσποιούμαστε τους φιλάνθρωπους. Είναι το να προσφέρουμε δώρα χωρίς να προσδοκούμε αντάλλαγμα. Συχνά ξεχνάμε ακόμη και να πούμε ευχαριστώ στο άτομο που μας προσφέρει ένα δώρο, γιατί είμαστε τόσο ενθουσιασμένοι με αυτό που δε σκεφτόμαστε πως η πράξη είναι αυτό που μετράει. Όλοι λέμε πως το ξέρουμε αυτό αλλά μάλλον δεν είναι και τόσο γνωστό.
Ναι, τα Χριστούγεννα ήρθαν. Θα φάμε γλυκά, θα στολίσουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, θα δώσουμε και θα πάρουμε δώρα. Θα νιώσουμε χαρά, ενθουσιασμό και ευτυχία. Εμείς. Τι θα γίνουν όμως όλοι οι υπόλοιποι; Εμείς είμαστε υπεύθυνοι όχι μόνο για τη δική μας ευτυχία αλλά και για τη δική τους και έχουμε τη δύναμη και τα μέσα για να το επιτύχουμε αυτό!