Η διαφορετικότητα είναι δικαίωμα
Ίσως τα άτομα με αναπηρία σε πολλές περιπτώσεις δεν αντιδρούν όπως ο γενικός πληθυσμός, αλλά διαθέτουν μεγάλες δεξιότητες και γνώσεις που δυσκολεύονται να τις αξιοποιήσουν. Μάλιστα, τα άτομα με νοητική αναπηρία «ζούνε σε ένα κόσμο δικό τους», όπου δεν μπορούν να αντιληφθούν την πραγματικότητα και το τι συμβαίνει γύρω μας. Γι’ αυτό πρέπει με κάθε τρόπο να τα βοηθήσουμε.
Όταν σε μια οικογένεια υπάρχει ένα άτομο με αναπηρία, τότε ορισμένοι νομίζουν ότι «νοσεί» όλη η οικογένεια. Μεγάλο ρόλο παίζει ο ψυχολογικός παράγοντας. Όταν η οικογένεια είναι ενωμένη και προσπαθεί να εκπαιδευτεί, να ενημερωθεί, τότε θα βοηθήσει και θα βοηθηθεί. Αντίθετα, υπάρχουν ζευγάρια που χωρίζουν, γιατί δεν αντέχουν αυτό το διαφορετικό, που υπάρχει στην οικογένεια τους.
Η πολιτεία είναι αυτή που θα πρέπει να βοηθήσει αυτά τα άτομα για να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο. Να μεριμνήσει για τη σωστή μόρφωση τους. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν υπάρχουν αρκετά ειδικά σχολεία, ούτε και ειδικοί εκπαιδευτές. Εκτός από τα σχολεία δεν υπάρχει μέριμνα για άλλες δραστηριότητες. Ό, τι γίνεται πάντα είναι από πρωτοβουλία γονέων και συλλόγων εθελοντικά.
Κοινωνία και πολιτεία πρέπει να βοηθήσουν αυτά τα άτομα, ώστε να γίνουν αυτόνομα και ευτυχισμένα. Αυτό που θέλουν αυτά τα άτομα και το καταλαβαίνουν είναι αγάπη, φροντίδα και μια ευκαιρία στη ζωή τους. Όχι οίκτο, λίπη και ρατσισμό. Απλώς αυτό που χρειάζεται για την επίλυση των προβλημάτων τους είναι αισιοδοξία και κουράγιο.