Γυναικεία Πραγματικότητα
Πριν από λίγο καιρό έπεσα τυχαία πάνω σε ένα βίντεο, στο οποίο κάποιες κοπέλες απαντούσαν στην ερώτηση “What it’s like to be a woman at night?” ,δηλαδή για όσους δε γνωρίζουν αγγλικά, «Πως είναι να είσαι γυναίκα το βράδυ;’» Οι απαντήσεις αν και αναμενόμενες με έκαναν να σκεφτώ πόσο περίεργος είναι ο κόσμος μας.
Ζούμε στον 21ο αιώνα.Στον προοδευτικό και αντισυμβατικό αιώνα. Ή τουλάχιστον έτσι μας λένε. Γιατί δε νομίζω πως είναι προοδευτικό το γεγονός ότι, όταν μία κοπέλα περπατάει μόνη της το βράδυ, σκέφτεται με ποιο τρόπο θα αμυνθεί αν της επιτεθεί κάποιος άντρας. Ούτε είναι αντισυμβατικό το ότι παραπάνω από το 50% των σεξουαλικών παρενοχλήσεων διαπράττεται σε κορίτσια κάτω των 16! Αντίθετα, είναι εκπληκτικά ανησυχητικό και παράδοξο.
Και όσοι θεωρούν πως όλα όσα ανέφερα παραπάνω είναι υπερβολικά και δεν ισχύουν μπορούν ελεύθερα να ρωτήσουν οποιαδήποτε κοπέλα αν κάνει κάτι από τα παρακάτω: Αν περπατάει τη νύχτα έχοντας στα χέρια της τα κλειδιά της, γιατί ποτέ δε ξέρεις αν θα χρειαστείς ένα αυτοσχέδιο όπλο. Αν αποφεύγει να περπατάει φορώντας ακουστικά το βράδυ, γιατί μπορεί κάποιος να την πλησιάσει χωρίς να τον ακούσει και να της επιτεθεί.
Αν προσποιείται ότι μιλάει στο τηλέφωνο λέγοντας ακριβώς πού βρίσκεται, ώστε αν κάποιος την ακολουθεί να αποθαρρυνθεί και να φύγει. Αν αποφεύγει να φοράει προκλητικά ρούχα, γιατί αυτό θυμίζει στους άντρες ότι είμαστε γυναίκες και αυτό μπορεί να ληφθεί ως πρόσκληση για προσβλητικά σχόλια.
Από μικρές μας λένε να προσέχουμε. Να μην πάρουμε την καραμέλα που θα μας δώσει ο κύριος μέσα στο αμάξι. Να μην τον πλησιάσουμε. Να φύγουμε βιαστικά προς την αντίθετη κατεύθυνση. Κανείς δε μαθαίνει, όμως, στον κύριο μέσα στο αμάξι να μη δίνει καραμέλες στα κοριτσάκια. Γιατί δε σκέφτηκε κανείς κάτι τόσο απλό; Γιατί να είναι πλέον αυτονόητο οι γυναίκες να μην μπορούν να περπατήσουν μόνες τους και όχι οι άντρες να μην ενοχλούν τις γυναίκες;
(Γράφει η Ελένη Χαλκίδου)